tag:blogger.com,1999:blog-23325036332848879342024-02-21T08:10:18.283+01:00Bubbel Op!B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.comBlogger30125tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-38624723655434830402012-07-31T19:25:00.000+02:002012-07-31T19:25:03.786+02:00Getverderrie wat lekker gewerkt……….<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Jaha,
en zo’n uitspraak van een ambtenaar. Volgens de publieke opinie zijn er toch te
veel van ons en zijn we niet druk en lezen de hele dag de krant.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Nou
ik heb nieuws! Dat is niet per definitie zo.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Vandaag
een heerlijke werkdag. Druk, druk en stiekem geniet ik daar </span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">-gelukkig-
nog steeds van. Had niet verwacht dat ik nog zou kunnen multitasken, maar wel
dus. Als een vis in het wat voel ik me dan weer.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;"><o:p> </o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Ik
kan het nog steeds en sterker nog, ik vind mijn werk leuk!<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Zelfs
vervelende zeurpieten kan ik weer met een glimlach te woord staan. Het leuke is
dat<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>er een soort boemerang effect
ontstaat. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Jasses
wat een fijn gevoel!! <o:p></o:p></span></div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-86664039522667805662012-07-31T19:23:00.002+02:002012-07-31T19:23:16.329+02:00Ja ik ben er weer!<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Het
is een poos geleden, maar ik ben er weer c.q nog steeds.<o:p></o:p></span></div>
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;"><o:p> </o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Vanmiddag
kreeg ik weer de kriebels. Heb nu dan maar besloten om te proberen om vaker een
stukje te schrijven. Niet meer over alleen de ‘diepere’ gedachten. Ook de
simpele leuke dingen ga ik het digi wereldje inslingeren.<o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;">
<span style="font-family: "Footlight MT Light"; font-size: 14pt;">Be
ware!<o:p></o:p></span></div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-79745176179735499352012-02-29T20:53:00.000+01:002012-02-29T20:53:27.457+01:00Antje Anna<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Antje Anna Veenstra werd geboren op het Friese platte land in de twintiger jaren van de vorige eeuw. </span><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Ze trouwde met Aalze Adema, die zijn brood verdiende al boerenknecht.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Samen kregen ze drie dochters. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Anna was eigenzinnig voor haar tijd, misschien was ze haar tijd wel een beetje vooruit. Ze las – of eigenlijk verslond- veel boeken. Zelfs tijdens het breien zat ze tegelijkertijd te lezen en te breien. Het boek steunend tegen de vaas en de breipennen tikkend. Haar jongste dochter gaf ze het lezen al vroeg mee. Terwijl die las, kon zij immers haar werk doen. <o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Toen ze na haar vijftigste, eindelijk, in de stad gingen wonen, begon haar leven ook opnieuw.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Ze ging werken als kantinejuffrouw en hield dit tot haar pensioen vol. Zo had ze haar eigen inkomen en zij bepaalde waar ze dat aan uitgaf. Daarbij, door haar werk had ze ook haar ‘eigen’ sociale contacten en stond ze midden in het leven.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Aalze had ook nog verschillende werkadresjes. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Samen hadden ze een goed leven en daar genoten ze ook van. Ze gingen de stad in en lunchten dan samen ergens. Samen met vrienden gingen ze met busreizen naar Valkenburg, Brugge, Tirol, het Schwarzwald en ontdekten ze meer van Europa.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Ze hield van mooie kleren, sieraden ; had een mooie bontjas met bijpassende muts. En bij schoenen hoorde ook een tas.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">En… ze droeg altijd lipstick, dat was in die jaren toch wel erg modern, en op haar leeftijd.<o:p></o:p></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"></span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Soms was ze denk ik best een lastige vrouw en moeder. ‘Kort voor de kop’ kon ze zijn. Eerlijk en bemoedigend.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">De appel valt nooit ver van de boom zegt men wel eens.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Nou de drie kleindochters hebben alle drie best veel van Anna (twee zijn er naar haar vernoemd). Ze houden erg van mooie kleren, sieraden, schoenen en tassen en zijn erg geïnteresseerd in alles wat de wereld en het leven hen biedt.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Daarbij zijn ze ook alledrie op hun eigen manier eigenzinnig, een buitenstaander zou hen misschien persoonlijkheden noemen.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Ze weten wat ze willen, lijken soms meer zelfvertrouwen uit te stralen dan ze hebben, maar hebben een klein warm hart en zijn erg trouw.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">De twee dochters, de moeders van de kleindochters, hebben datzelfde karakter ook wel geërfd. Al willen ze er soms beiden niet aan geloven dat ook zij veel van Anna hebben geërfd. Dat geeft weleens botsingen of irritaties, maar het mooie is: ze lijken op elkaar en houden toch ook van elkaar.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Het grappige is dat qua uiterlijk vier van de vijf vrouwen op van Aalze lijken. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Ja mijn beppe Anna. Een knutsel- en spelletjes oma was het niet, maar wel een lieve beppe die, zonder het zelf te weten een grote rol in mijn leven heeft gespeeld en nog steeds speelt.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-8456166510982158002012-02-05T20:13:00.000+01:002012-02-05T20:13:14.673+01:00Elfstedenkoorts!<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Er is officieel sprake van een koudegolf lees ik op internet. De eerste tochten op natuurijs worden gehouden. Hotels worden platgebeld om alvast een kamer te reserveren voor het geval de elfstedentocht wordt aangekondigd en dus gehouden.</span><br />
<span style="font-family: Verdana;">De rayonhoofden zijn zelfs al bij elkaar voor -weliswaar- een verkennend overleg.</span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Ja er lijkt werkelijk sprake van de elfstedenkoorts, die ook bij ons nuchtere Friezen lijkt te gaan doordringen.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana;">De laatste tocht der tochten werd gehouden in 1997, er zijn veel jongelui dus, die helemaal nog nooit een tocht hebben meegemaakt! Gek idee eigenlijk.</span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Mijn leasekind Sven was nog maar enkele weken oud toen in 1997 de -tot nu?- laatste tocht werd gehouden. Zijn ouders moesten die avond ergens naartoe en pastte op baby Sven en zijn zusje Ilse. Er waren wel logées uit Holland, want die gingen de tocht schaatsen. Toen papa en mama weer thuis waren, werd ik door mijn pa naar Franeker gebracht. Daar was het centrum inmidels afgesloten, maar gelukkig woonde nicht Anja dichtbij en was dat goed te belopen. 's Nachts hoorden we al allerlei carnaval- en kroeg geluiden in de stad en de volgende dag was het dan zover.</span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Mijn vader moest werken en zat dus overal met de neus bovenop. </span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Wij struinden door Franker, bij het elfstedenbruggetje, en aan de Dongjumervaart waar we Erik Hulzebosch en Bart Veldkamp spotten. Die hadden we toch maar mooi even in het echt gezien!</span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Bij de kachel de finisch van de wedstrijdrijders gezien, want het was natuurlijk erg koud.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana;">Grappig zoals die dingen me nu door het hoofd gaan.</span><br />
<span style="font-family: Verdana;">Ja en of it noch sil heve in 2012, dat is voor iedereen nog een vraag.</span><br />
<br />
<span style="font-family: Verdana;">Bijzonder zal het zeker weer zijn, met nieuwe herinneringen.</span>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-58209691685381742022012-01-29T15:19:00.000+01:002012-01-29T15:19:57.072+01:00Believe'Believe' maar dan niet bedoeld in de religieuse zin van het woord is een term die me vaak door het hoofd schiet.<br />
In 2007 was ik met vriendin Aal in Orlando met vakantie. Een paar maanden daarvoor was ik 40 jaar geworden en dat was toch wel een moment van bepaalde overwegingen al kwamen ze niet meteen zo naar voren.<br />
<br />
En ben je in Orlando, dan moet je natuurlijk ook naar Seaworld.<br />
We hebben daar de shamu show gezien en die had als thema 'Believe'. Rondom de orka's was een verhaal gecreeërd zoals, volgens mij, alleen Amerikanen dat kunnen. Een verhaal over en jongen die heel graag met orka's wil werken en wat hem (natuurlijk) ook gaat lukken. De muziek, de filmbeelden en de show was een combi die me te veel werd. Tranen met tuiten. <br />
<br />
Gek genoeg voelde het als een opsteker. Op dat moment wist ik dat ik niet in de 'relatie' wilde blijven hangen waar ik in zat, wist ik dat ik geen kinderen zou gaan krijgen en wist ik dat ik mijn ambities op het gebied van werk moest loslaten. <br />
De boodschap van 'Believe' was: als je iets echt wilt dan kan je het! <br />
Later in de vakantie zijn we de show nog een keer op avond wezen kijken, en bij avond oogt zo'n show nog spectaculairder, maar ik had geen tranen meer.<br />
<br />
Een aantal maanden na thuiskomst uit Orlando was ik thuis met een depressie/burn out, die waarschijnlijk daar in Orlando al op de loer had gelegen.<br />
<br />
Weer een jaar later waren, in november 2009, waren Aal en weer in Orlando. <br />
Deze keer was ik herstellende van mijn ziekte en was ik aan het reïntegreren in een andere baan en....ik was gelukkig in een prille maar fijne relatie met een man waar ik in 2007 al warme gevoelens had. <br />
Weer gingen we naar de shamu show, weer erg mooi en ontroerend. Een paar dagen later gingen we naar de kerstshow 'Miracles'. Geweldig mooi en weer was ontroerd.<br />
<br />
Inmiddels is 'Believe' voor mij een heel positief woord.<br />
Geloof dat het kan, maar het gaat niet vanzelf, je moet er wat voor doen.<br />
Dus als ik wil dat mijn laatste droom uitkomt, moet ik nu aan de bak.<br />
En dat ga ik doen ook!B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-76604999724557799112012-01-03T14:07:00.001+01:002012-01-29T14:59:42.917+01:00Vrouwen vriendschap<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mannen doen vaak wat lacherig over de ‘vrouwenvriendschappen’. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Dat is allemaal prima, maar wij vrouwen weten natuurlijk wel beter!</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Toch, als mannen dan meer horen over de vriendschap blijken ook zij ontroerd te raken, en valt hun stoere praat over vrouwengeklets even weg. Vandaag zag ik dat even gebeuren.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Deze week beviel een lieve vriendin van een gezond meisje. Mooi maar niet vreselijk bijzonder zou je denken.</span></div><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Voor mij is dit toch wel heel bijzonder. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> We waren lange tijd collega’s en deelden en delen nu nog over en weer veel lief en leed. Voor ons beiden was er een donkere en moeilijke periode.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Ex-schoonmoeders uitspraak:‘al is het nog zo donker, het wordt weer licht’ werd waarheid.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Voor ons beiden werd het weer licht en ging de zon weer schijnen. Zij stapte zelfs in het huwelijksbootje, een poos later kwam ik mijn leuke man tegen en ging samenwonen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Er lag er een schaduw over hun geluk; een kinderwens die maar niet bewaarheid werd.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Tot ze dit jaar toch zwanger raakte en alles goed ging.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Ruim drie weken te vroeg beviel ze van een gezond meisje, kennelijk kon de kleine niet wachten om bij haar papa en mama te zijn.</span></div><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Ontzettend blij en gelukkig ben ik voor hen.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Vandaag kreeg ik ’n berichtje dat er een foto van hun meisje was. In het berichtje sprak ze lieve woorden over mijn en mijn leuke man, die me diep raakten. In combinatie met de geboorte van hun meisje lokt dat –ook nu weer- tranen uit bij mij. </span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> Mooi en bijzonder hoe je als vriendinnen elkaar alle moois gunt.</span><br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Natuurlijk kletsen we er ook straks weer fijn op los en gaat het –ook fijn- helemaal nergens over, maar dit soort momenten maken vrouwenvriendschappen erg bijzonder en waardevol.</span></div><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> </span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Mijn leuke man zag ik er ook zo over denken toen hij mijn tranen zag en me aankroop.</span></div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-32496792940853126202011-12-19T21:52:00.002+01:002011-12-21T16:30:57.860+01:00De 3 D’s: Dromen, durven, doen<span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Een hele mooie uitspraak, dat dan weer wel.</span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Dromen</span></i><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;"> heb ik, al valt de veelheid ervan wel mee. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Durf</i> heb ik ook wel, alleen niet altijd op de fronten waar ik zou willen. <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Doen</i>, ja ik hou wel van ‘geen woorden maar daden’.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Maar wat als deze 3 D’s samen het credo worden, omdat ik een droom heb, die ik nog niet durf te doen?<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Teleurstellend misschien, maar ik droom niet van de hoofdprijs in de lotto, of van een witte bruidsjurk. Nee ik droom ervan om iets te doen wat me geweldig lijkt!<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Alleen nu het vorm heeft in mijn hoofd, moet zoiets verder ook vorm krijgen.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">En….hoe ga ik zoiets aanpakken.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Goede raad van vriendlief, en daar dan toch weer zelf mijn weg in vinden. </span><br />
<span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Een collega, die de </span><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">3 D's uitvoerde en nu mij een klein zetje meegeeft.</span><br />
<span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Als ik opeens veel moed heb een telefoontje plegen bijvoorbeeld. Het gaat in langzame en kleine stapjes en toch ga ik het proberen, en wel voor mijn 45<sup>ste</sup>.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Tenslotte had ik ook niet gedacht dat ik een blog zou onderhouden (nou ja met tussenpozen) om verhalen met anderen te delen.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Dan is er ook nog de G van geloven. Geloven dat ik het kan, durf en doe.</span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Het woord 'believe' heeft in die zin sinds 2007 wel een betekenis die me heeft gehopen sinds die tijd. <span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Dus……wie weet wat ik nog allemaal kan en durf in 2012?!</span></span></div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-43168995394944549192011-12-19T21:39:00.000+01:002011-12-19T21:39:59.769+01:00Mindfulness<span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Volgens de vertaalmodule van Google is mindfulness aandachtsmeditatie. Ja, en wat moet je je daar dan weer bij voorstellen? We hadden ons dan wel opgegeven, maar toch werd het nu wel en beetje spannend. Kan, wil en durf ik me wel open te stellen waar iedereen bij is? Gaandeweg blijkt dan, dat je ‘gewoon’ op jezelf en op je eigen waarneming kan en mag vertrouwen.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Er leek een klik in de groep waardoor het was alsof er geen ijs behoefde te worden gebroken en na een voorstelrondje gingen we onder leiding van Marleen aan de slag.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">We moesten proberen om in koppels de definitie van Mindfulness samen te vatten. Het resultaat was een aantal omschrijvingen en termen met de conclusie dat je door het niet (van jezelf) moeten, loslaten en accepteren een balans kunt vinden. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">En die balans daar bleken we, al dan niet bewust, stiekem allemaal naar op zoek bleek. In ieder geval was die balans iets, die we allemaal graag wilden vinden en bereiken.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Marleen leidde ons door de wereld van mindfull bewegen, eten en zijn.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Mindfull bewegen? Jawel, loopmeditatie heet dat en het is nog niet zo eenvoudig om bewust te lopen. We lopen altijd met een doel van A naar B. Nu moesten we lopen en denken aan de bewegingen die we maakten. Nou dat was niet zo simpel. De een dacht eraan of de beamer het wel deed, de ander maakte een boodschappenlijstje en weer een ander dacht ‘hoeveel rondjes moeten we nog?’.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Meer succes had de zg. bodyscan. Gaan zitten en je lichaam ‘voelen’. Dat bleek voor de meesten prettiger om te doen. <o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Conclusie was dat we ons allemaal heel prettig voelden na deze bodyscan. Maar ja wanneer doe je dat tijdens je werkdag als je daar even behoefte aan hebt?<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Vooralsnog in het toilet lijkt het. Hoewel er geluiden gingen om daar bijvoorbeeld de kolfkamer voor te gebruiken, waarna er ideeën ontstonden die er waarschijnlijk toe zouden leiden dat we niet meer uit die kamer zouden komen. En dat was nu ook weer niet de bedoeling.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Mindful eten dan. Ja dat was ook niet eenvoudig. We kregen allemaal iets eetbaars uitgedeeld. Dat eetbare moesten we gaan bekijken en bevoelen. Helaas nu bleek het automatisme hoogtij te vieren. Een aantal had de eerste reactie gevolg en het eetbare direct in de mond gestopt en opgegeten! Om maar eens duidelijk te maken, hoe onbewust we ons van bepaalde handelingen zijn. En het ‘bewust’ doen van dingen dat is nu juist waar het om gaat.<o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Na de lunch voegde zich een actrice bij het gezelschap; tijd om Mindfulness in de werkomgeving in te zetten. In die praktijk blijkt dat we eigenlijk allemaal gemakkelijk ‘ja’ zeggen, maar meer moeite hebben om ‘nee’ te zeggen. Hoe kunnen we ‘nee’ zeggen zonder ons daar schuldig over te voelen, zijn we ons bewust van ons ‘doen en laten’.? Allemaal vragen die voorbij kwamen en waar open over werd gesproken en situaties die we met de actrice en hulp van Marleen – en elkaar – konden oefenen.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">In elkaars situaties werd veel herkend en er werd ook veel gelachen.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Arial Narrow"; font-size: 14pt;">Conclusie na deze workshop was, dat we de workshop als erg leuk en leerzaam hebben ervaren. Op de vraag van Marleen of de workshop te lang of te kort was, was de mening ook bijna unaniem dat we nog wel meer wilden weten en we nog wel een dag wilden. <o:p></o:p></span></div><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><br />
</div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-74801618484001378202011-12-11T19:55:00.001+01:002011-12-11T20:19:50.192+01:00Oude vriendschap roest niet<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Er zijn mensen met bijna net zoveel echte vrienden als vrienden in de social media, zeggen ze.<o:p></o:p></span> <span style="font-family: "Comic Sans MS";">Iets wat me bijna onmogelijk lijkt.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Zelf ben ik niet van de massa’s vrienden. De mensen die de titel ‘vriend’ hebben, lopen in de meeste gevallen ook al een poos in mijn leven. </span></div><div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";"></span><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Het kan zo zijn dat er eens iemand een zijweg in slaat, we even uit elkaar lopen, maar van een afstand elkaar toch blijven gade slaan.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Bijzonder is het eigenlijk best wel dat levens zo heel verschillend kunnen zijn gedurende een periode en dat de wegen elkaar toch weer kruisen.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Je kan bijna niet je hele leven met iemand op hetzelfde pad in het zelfde tempo blijven lopen. Beiden wordt je ouder (gelukkig), maakt ontwikkelingen door en verander je. Soms heb je een periode een hele andere belevingswereld.<o:p></o:p></span><br />
<span style="font-family: "Comic Sans MS";">Allemaal niet heel gek als je beseft dat ieder mens een heel ander leven leidt. </span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Gelukkig maar, dat zorgt voor de diversiteit die ons ook weer aantrekkelijk maakt.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Zo kun je zomaar opeens iemand op je pad vinden die weer wat aan je leven toevoegt. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Zelf ben ik wel van de lange vriendschappen met zijwegen en kruisingen.<o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Grappig en bijzonder vind ik het wel. Je kent elkaar dertig jaar, hebt elkaar meer dan een jaar niet ‘live’ gesproken, dan ontmoet je elkaar weer en is ’t alsof je verder gaat waar je was gebleven de laatste keer. Vanmiddag had ik zo’n moment bij ‘n ‘oude’ vriendin. Twee verschillende levens en toch ook zoveel gemeen omdat je elkaar al zo lang kent. Fijn gevoel is dat.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 0pt;"><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Laatst hoorde ik iemand praten over een ‘vriendschap die geen moeite kost’. <o:p></o:p></span></div><span style="font-family: "Comic Sans MS";">Mooi gezegd!<o:p></o:p></span>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-28540044977423470082011-04-03T19:15:00.000+02:002011-04-03T19:15:47.869+02:00Dansend door het leven; of toch niet?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWbC6MOiL1NbMjmpCEtVoMw-QZ3JJU39BrAKZAHTNnx-3S9plUIjEZGJncLpyt43Xpf4MfBLohA9FhrmlQE6MSFqholTyxGhbK8Wga-N_Hu0vcOiN-1iVNe6XtTdqLvDN6VXDlnTCUS05t/s1600/stapjes.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWbC6MOiL1NbMjmpCEtVoMw-QZ3JJU39BrAKZAHTNnx-3S9plUIjEZGJncLpyt43Xpf4MfBLohA9FhrmlQE6MSFqholTyxGhbK8Wga-N_Hu0vcOiN-1iVNe6XtTdqLvDN6VXDlnTCUS05t/s320/stapjes.jpg" width="247" /></a><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Nu had ik toch het idee, dat ik eigenlijk wel klaar was met donkere wolkjes aan de lucht die in mijn hoofd gaan donderen. </span><br />
<div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Toch….is er dan even een kleine stap terug. </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Voor buitenstaanders zal het lijken alsof ik soms lichtvoetig en dansend door het leven ga. </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">In werkelijkheid is het een soort van dans lijkt het wel. Twee of drie stappen vooruit, swingend op de plaats om daarna, net als ik het niet verwacht, een pas terug zetten. Een heel bijzondere choreografie zit er door mijn leven geweven. </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> </div><div style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Nu heb ik het geluk dat ik een fijne danspartner heb! Als ik de pas terug doe en even niet meer weet hoe ik weer in het ritme moet komen, dan is hij er en duwt me met zachte hand weer in de juiste pasjes.Fijn gevoel is dat en het werkt ook nog eens.En dan te bedenken dat hij eigenlijk helemaal niet kan dansen.Geluk is het ook om nu te weten dat deze 'dans' een paar dagen duurt. Nu doe ik een paar passen op de plaats en straks kan ik weer even swingen op mijn plaats. </div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-51208103183056120362010-11-09T18:48:00.000+01:002010-11-09T18:48:17.513+01:00Mijn Opa, mijn Opa......<style type="text/css">
p { margin-bottom: 0.21cm; }
</style> <br />
<div style="margin-bottom: 0cm;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk7cWtJKRqQeB8a1AGNRYx-I4gbl3sHVWZ5LQaH1JEyXsEGiFkHprDhBLCOgfsmNcqypSgUt5S_4wUPOEXS3udm7yhKH28KAaYZmt9OUW4bL-rMC6wjnkcY96gbiUw5AtASvl9GT8EHqE-/s1600/klarinet.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhk7cWtJKRqQeB8a1AGNRYx-I4gbl3sHVWZ5LQaH1JEyXsEGiFkHprDhBLCOgfsmNcqypSgUt5S_4wUPOEXS3udm7yhKH28KAaYZmt9OUW4bL-rMC6wjnkcY96gbiUw5AtASvl9GT8EHqE-/s1600/klarinet.jpg" /></a><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Vroeger zongen we samen met mijn oma dit liedje van Annie M.G. Schmidt. </span></span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Een echte 'opa' die veel met ons speelde en ondernam was hij niet. Wèl de opa van de grapjes.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Het kon zomaar voorkomen dat je na een bezoekje aan opa en oma, je jas aan deed om een uur later te ontdekken dat je voor schut liep met knijpers ergens aan die jas bevestigd. Woordgrapjes of de lift naar alle verdiepingen sturen en dan voor het raampje van de lift staan lachen. Dat was hij ten voeten uit.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Hij was niet een speel-knutsel-opa. Daarvoor was hij te druk.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Druk met de muziek. Anders dan dat heb ik hem niet gekend. Jarenlang gaf hij thuis muziekles. We moesten dan stilletjes langs het leskamertje. Hij en zijn klarinet waren een welbekend koppel. Hij speelde bij het muziekkorps 'Ons Genoegen' en was daar zo ongeveer zijn hele leven lid van. Daarnaast speelde hij later in nog meer orkesten, deed een opleiding tot dirigent en was dirigent en maakte arrangementen.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Toen ik elf of twaalf jaar was heb ik klarinetles van hem gehad, maar dat was niet een succes. Nadat ik het liedje 'Spanish eyes' kon spelen gaf ik er de brui aan. Waarom? Nou, omdat ik ongeduldig was. Had ik eindelijk gewacht tot mijn handen groot genoeg waren om met mijn vingertoppen de kleppen dicht te houden, moest ik oefenen en oefenen en…..theorie leren en muzieknoten leren lezen. Aan het geduld van opa lag het niet in ieder geval. Jammer, want hij had het natuurlijk wel mooi gevonden; één van de kleinkinderen ook op klarinet. Tenslotte waren zijn kinderen al vertegenwoordigd op trompet, dwarsfluit, saxofoon en klarinet.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Opa was de katalysator tot het oprichten van het majorettenpeleton en ja, dat lokte wel heel erg.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Dus uiteindelijk belandden er drie kleindochters bij de majorettes en twee bij de drumband. Toch nog een leuke score. 'Ons Genoegen' werd dan ook wel 'Bons Genoegen' genoemd.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Afgelopen weekend werd ik met terugwerkende kracht weer trots op hem en zijn klarinet. Samen met vriendin J. ging ik naar een concert van het plaatselijke korps in Menaldum. Daar zou ter ere van het 115 jarig bestaan als gastsolist Allard Buwalda optreden.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Allard Buwalda was ook lid van Ons Genoegen en is van dezelfde leeftijd als vriendin J en mij. Dus, jeugdsentiment. En……Allard heeft het klarinetspelen geleerd van: juist, Opa Bons.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">In de pauze hadden we een gesprekje met Allard. Natuurlijk herkende hij ons niet, maar toen ik mijn naam noemde en zei dat ik de kleindochter van Alardus Bons was, wist hij het weer.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Hij had warme herinneringen aan de lessen van opa, het geduld bij het lesgeven en de erg goede klarinettist die hij was. De basis van zijn muziekcarrière was met die lessen gelegd. </span></span> </div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Ondanks dat opa er nu al een aantal jaren niet meer is, ontroerden de verhalen me en was ik de trotse kleindochter van Alardus Bons. Hij zal op zijn wolkje gezeten hebben en oma aan hebben gestoten: 'hoorst dat Wim?'.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><span style="font-family: Abadi MT Condensed Light,sans-serif;"><span style="font-size: medium;">Ja, mijn opa.</span></span></div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div><div style="margin-bottom: 0cm;"><br />
</div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-22543939063743026302010-07-13T18:26:00.005+02:002010-07-13T18:55:33.308+02:00Waar mannen kleine jongens in zijn!!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKT8KUCtL8UYG4uuhYPiNAFodcfF5XHsD1zOhDdJrXu2A7hB6F9diLlGFkz935IBoc48q91gZ372NwE3Na4PgGr7Ce6NNyqiC8nKxamCele5uEUX_SRXLJuWNk_xexM2nGLCYSReJy16eI/s1600/oranje.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 122px; FLOAT: left; HEIGHT: 107px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5493434390651380930" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKT8KUCtL8UYG4uuhYPiNAFodcfF5XHsD1zOhDdJrXu2A7hB6F9diLlGFkz935IBoc48q91gZ372NwE3Na4PgGr7Ce6NNyqiC8nKxamCele5uEUX_SRXLJuWNk_xexM2nGLCYSReJy16eI/s400/oranje.jpg" /></a>Oranje, wat kan je? Nou ze hebben dan toch de tweede plaats behaald op het WK! Bijzonder om te zien hoe weken tevoren de huizen al worden versierd met de meest vreselijke (in mijn ogen dan) oranje tierelantijnen.<br /><div>Natuurlijk zijn de eerdere attributen zorgvuldig bewaard op zolders en in bergingen. Want iedere paar jaar is er een voetbalfeest en dan komen de kleine jongens in volwassen mannen naar boven. Van de versierderij met Kerst, Pasen en wat al niet meer, moeten ze niets hebben, de mannen. "Kan de boom niet met versiering en al naar zolder?" "Nee, dat kan niet!" Kennelijk zijn die tradities echt iets voor vrouwen. </div><div>Van verkleden houden ze normaal ook niet zo, de mannen. Maar bij de kleur oranje gooien ze opeens alle vooroordelen overboord en zijn ze zelfs bereid om -geheel vrijwillig!- als in oranje verklede vrouw de straat op te gaan.</div><div>'Voetbal is emotie' roepen de kenners. Nou dat zal dan wel. 'Een man mag niet huilen' werd er ook gezongen. De meeste mannen tonen het liefst niet hun emoties; dat is alleen maar lastig. Toch heel gek wat dat voetbal dan teweeg brengt! Huilende mannen en dan ook nog in oranje gekleed!</div><div>Nu dacht ik dat vriendlief lekker nuchter is: 'als Nederland verliest, ga ik gewoon slapen en de volgende dag weer aan het werk.' Maar ja, dan belt een vriend en die stelt voor met een paar mannen naar de huldiging van het Elftal in Amsterdam te gaan. Zo'n aanbof sla je natuurlijk niet af! Ja, maar dan moet je wel in iets van oranje gekleed. Geen punt, " 't vrouwtje" scoort een leuk jasje in de opruiming bij een raustent en je doet leuk mee bij de mannen. </div><div>Normaal ook een hekel aan 't vroeg opstaan, maar vanochtend fluitend uit bed gekomen en om 8 uur goedgemutst opgepikt in zijn oranje jasje.</div><div>Conclusie is volgens mij dat mannen dus gewoon kleine jongens worden als het om voetballen gaat en helemaal als dat het Nederlands Elftal (of Cambuur!) is!</div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-9682257143660210622010-05-25T19:41:00.006+02:002010-05-25T19:59:19.716+02:00Waardevol<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbJCOLifbeIjlvcyg7QQMO4lhZgDC2ztBOeQaXIwl20_XM_uv_DFDNwZKSOqhKhgYbHESHGwTJNnL8tohtDruwNK8ESEeN2HUcKBFyP-WdcuntOtRFD9qE6tS_Cpi1rZhE25Hy2HkoR6Y_/s1600/Annette+vriendschap.jpg"><img style="MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 137px; FLOAT: left; HEIGHT: 182px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5475267746369458194" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbJCOLifbeIjlvcyg7QQMO4lhZgDC2ztBOeQaXIwl20_XM_uv_DFDNwZKSOqhKhgYbHESHGwTJNnL8tohtDruwNK8ESEeN2HUcKBFyP-WdcuntOtRFD9qE6tS_Cpi1rZhE25Hy2HkoR6Y_/s400/Annette+vriendschap.jpg" /></a>Met sommige mensen heb je een klik of band, of hoe je het ook wilt noemen. Blij word ik daarvan. Die mensen zijn ook niet voor niets je vrienden.<br />Geen hyves vrienden (niet dat ik die ook maar heb overigens), maar mensen van vlees en bloed, tastbaar, warm en eerlijk (of dat nu fijn is of niet).<br />Vrienden die oprecht blij voor je zijn, je goede dingen en gebeurtenissen gunnen, maar er dan wel voor je zijn.<br />Als dan zo'n vriend(in) ook nog familie is, dan voelt dat als een bonus.<br />Zo'n nicht heb ik, en dan niet zó maar één. Samen hebben we 'nichtendag' of een 'nichtenuitje'. Van iets heel simpels iets leuks maken. Bijpraten over van alles, praten over het 'leven' en ondertussen de toestand in de wereld dan ook nog even doornemen. Helemaal fijn!<br />Gister hadden we zo'n leuk uitje.<br />Even door de stad, even zitten, hapje eten met -natuurlijk- een droge, witte wijn. Daarna naar een bijeenkomst van een schrijver, die het leven fijn beschrijft en ervan geniet en waar wij dan ook weer van kunnen genieten.<br />Van zo'n uitje zit ik dan na te genieten de volgende dag. Als je dan ook nog een berichtje krijgt dat zo'n gevoel na een uitje wederzijds is, voelt dat erg waardevol.<br /><br />BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-74480846855079093132010-04-13T15:27:00.005+02:002010-04-13T15:36:15.473+02:00Bubbly<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO27aio6YHBIalIgqPfI4WWuEiFOVapH5WJ7SREwGL6vh0KwTnlfoFCrImZO9Fo6eifLJ5_9HokV1TREihU3vYQyxLCSZ8OSpQyNbjdcJLcWH9chr-UYcirlRKUBGRdsJyfcMtPKo-qLxD/s1600/bubbels.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5459614982578570402" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 124px; CURSOR: hand; HEIGHT: 115px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO27aio6YHBIalIgqPfI4WWuEiFOVapH5WJ7SREwGL6vh0KwTnlfoFCrImZO9Fo6eifLJ5_9HokV1TREihU3vYQyxLCSZ8OSpQyNbjdcJLcWH9chr-UYcirlRKUBGRdsJyfcMtPKo-qLxD/s400/bubbels.jpg" border="0" /></a><br /><div align="center">Het bubbelt binnen in mijn lijf,<br />omdat het lente is, de zon schijnt en<br />ik denk aan het liedje van Colbie Caille:<br /></div><br /><div><em></em></div><br /><div align="center"><em>It starts in my toes</em></div><br /><div align="center"><em>make me crinkle my nose</em></div><br /><div align="center"><em>where ever it goes</em></div><br /><div align="center"><em>i always know</em></div><br /><div align="center"><em>that you make me smile </em></div><br /><div align="center"><em>please stay for a while now</em></div><br /><div align="center"><em>just take your time </em></div><br /><div align="center"><em>where ever you go </em></div><div align="center"><em><br /></em><br />Zo voelt het dus, 40plus en na bijna een jaar nog verliefd!</div><br /><div align="center">Bonsien</div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-82242179042913747712010-04-13T15:25:00.001+02:002010-04-13T15:27:37.968+02:00Ik ben niet bang voor de tandarts……….of toch wel!?<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOTZG0r1yZ19vLuIe6a3pySdZfIFqANhAG9Dk3ft60hB9VCKci7on7tF9x5qXWJBLjxUGwP87JaBxn6pxFpmQtb_5qqAkLuvsnu20psmdcal-vzOIV5QFMr80bqdzsAbfGpXWvrN2f2KyL/s1600/tandarts.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5459612928669126306" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 135px; CURSOR: hand; HEIGHT: 96px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOTZG0r1yZ19vLuIe6a3pySdZfIFqANhAG9Dk3ft60hB9VCKci7on7tF9x5qXWJBLjxUGwP87JaBxn6pxFpmQtb_5qqAkLuvsnu20psmdcal-vzOIV5QFMr80bqdzsAbfGpXWvrN2f2KyL/s320/tandarts.jpg" border="0" /></a>Generatiegenoten kennen de reclame nog wel van Colgate; 'ik ben niet bang voor de tandarts, want ik heb zo goed gepoetst'.<br />Nou ik ben wel bang voor de tandarts, ook al heb ik heel goed gepoetst, geflosst en met mondwater gegorgeld! Niet dat de tandarts me ooit echt pijn heeft gedaan (op de voor- en napijn van een wortelkanaalbehandeling na), maar ik ben de magische grens van 40 jaar gepasseerd. Dan lijkt het verval nu en dan zijn intrede te gaan doen. Zoals vullingen die vervangen moeten worden.<br /><br />Nu zit ik overdag op kantoor de hele dag in de herrie. Zowel buiten als binnen het kantoorgebouw lijk ik te zijn beland in een enorm grote bouwput.<br />Nou is dat nog niet zo erg zou je denken.<br />Klopt, maar als je bijna naar de tandarts moet is dat iets anders. De hele dag hoor ik boor- en klopgeluiden om me heen. Met name die boorgeluiden gaan door merg en been.<br /><br />Goed dat is de situatie. Imagine. Ik moet naar de tandarts en weet dat ze gaan boren. Wat de lieftallige Zuid-Afrikaanse tandarts precies gaat doen is me niet precies duidelijk. Gek, hoor ik je denken. Ja, dat zal. Maar ze spreekt Nederlands met een vet Zuid-Afrikaans accent. In normale situaties klinkt dat leuk, maar als je echt wilt weten wat er loos is, kan het lastig zijn. Het klinkt allemaal grappig en leuk zo'n accent, maar ondertussen lig je wel machteloos en overgeleverd in die stoel!<br />Waar ben ik dan bang voor? Nou gewoon voor het feit dat ze me nooit pijn doet, maar dat het zomaar wel eens zo zou kunnen zijn dat ze dat nu wel gaat doen. Eens moet de eerste keer zijn toch?<br />Gelukkig is dat ook deze keer weer niet het geval geweest, dat ze me pijn heeft gedaan bedoel ik.<br />Dus ga ik bijna fluitend (dat kan niet want mijn tong is nog verdoofd aan één kant) op de fiets terug naar kantoor.<br /><br />Hoe was de spreuk ook weer; de mens lijdt het meest onder de vrees?<br />Ben ik dus een duidelijk voorbeeld van!!<br /><br />BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-77482984380016220532010-03-30T14:56:00.002+02:002010-03-30T15:02:09.265+02:00Acceptatie<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiL_l-jfK44o9BV05e4cLFnktdbw_htS5WJt-GfA_U2gf7UsqATOq9NqQQHQ11eJsadoqVSQuOC4fCbhm40dWAjOSaB4z4Z7_YtYb1XbazrfRmveFkq3gS8UFC5x_vgUWictfhb7eHd2EO/s1600/klavertje.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454410867856560082" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 128px; CURSOR: hand; HEIGHT: 128px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiL_l-jfK44o9BV05e4cLFnktdbw_htS5WJt-GfA_U2gf7UsqATOq9NqQQHQ11eJsadoqVSQuOC4fCbhm40dWAjOSaB4z4Z7_YtYb1XbazrfRmveFkq3gS8UFC5x_vgUWictfhb7eHd2EO/s320/klavertje.jpg" border="0" /></a>Nadat ik in 2008 ziek werd, duurde het wel een hele poos voor ik weer helemaal de oude leek te zijn.<br />Soms overvalt het zware gevoel me nog even. Nu weet ik gelukkig dat de zon snel weer schijnt en de zware periodes duren dan ook steeds korter.<br />In het hele proces van ziek zijn was het vooral erg moeilijk om de dingen te accepteren zoals ze zijn.<br />Nu weet ik dat ik een emotioneel mens ben -wat soms wat emotioneel incontinent lijkt- en dat dat kennelijk bij mij hoort. En dat er momenten zijn dat ik even helemaal in mezelf zit - dat 'moet' dan gewoon even-; en dat mijn concentratie niet weer op het niveau van voor de ziekte zal komen.<br />De weg tot de acceptatie van die dingen was lang en had misschien wel veel korter kunnen zijn. Als je dingen accepteert gaat het veel sneller. Ja… de theorie is allemaal wel bekend, toch dacht ik dat ik er al weer was. Dat ik weer 'normaal' mee draaide. Immers, ik werk weer 36 uur, voel me goed, dus….. Tot ik wordt overvallen door een enorme moeheid, hoofdpijn een vage maagklachten. Dan weet ik wel dat er eigenlijk geen sprake is van een 'overvallen worden door'. Voor mezelf is 't gek en nog niet eenvoudig om te accepteren, maar ik draai dus nog niet 'normaal' mee. De 36 uur werken gaan prima; ik vind 't zelfs leuk. Alleen moet ik dan nog leren nadenken om niet avond aan avond ook nog afspraken te maken.<br />Even vergeten, maar dat kan ik nog niet behappen. Lastig om de accepteren; zo deed ik het toch altijd? Ja en daarom werd ik ook ziek; verstandelijk weet ik dat allemaal wel.<br />En nu dan….? Gas terug, afspraken schrappen en me weer bewust zijn van het juist plannen.<br /><br />Lastig hoor accepteren dat je niet meer alles kan! Want ik wil natuurlijk wel van alles!<br /><br />BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-66739219163635604772010-03-20T11:10:00.002+01:002010-03-20T11:13:46.857+01:00Klein meisje<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglXLrwv3asSKJP2T2Luon5utxznTBuRazSGsyfLEIvxEXT8jIxvbi_yy9QgRCMFoUs73iukobh2WSg0A3fQiJZVW9jth_4Yts5G-LoAEnbmVun7GUcTZ0LIC4nys9dpx0vNvKHBdKxslQa/s1600-h/Jade+bubbelop.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5450656851011569282" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 247px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglXLrwv3asSKJP2T2Luon5utxznTBuRazSGsyfLEIvxEXT8jIxvbi_yy9QgRCMFoUs73iukobh2WSg0A3fQiJZVW9jth_4Yts5G-LoAEnbmVun7GUcTZ0LIC4nys9dpx0vNvKHBdKxslQa/s320/Jade+bubbelop.jpg" border="0" /></a>Zo lief en zo klein! Via de mail krijg ik bijna een dagelijkse foto-update van de jongste kleindochter van Aal.<br />Vier weken oud en dan al heel wijs de wereld in kijkend. Nog geen benul van wat er zich in de wereld afspeelt - en gelukkig maar -.<br />Helemaal tevreden zolang ze haar natje, droogje en slaapje krijgt. Wennen aan het leven bij papa en mama, waaraan papa en mama overigens net zo hard moeten wennen. Opeens een leven met nog zo'n klein meisje erbij. Nu al lijkt ze haar papa om de vinger te winden; iets wat intuïtief al in het karakter van kleine meisjes lijkt te zitten.<br />Wat zou er allemaal in dat kleine bolletje worden gedacht? Iedereen observerend; maar je kunt nog niet duidelijk maken wat je van iemand vindt behalve door te lachen of te huilen.<br /><br />Helemaal leuk, zo'n klein mensje. Iedere dag gaat ze wat ontdekken en wordt haar wereldje groter. Weer later lopen en praten en nog meer dingen ontdekken.<br />Wat bijzonder lijkt me dat zo'n kindje van jezelf. Voor mij heeft het niet zo mogen zijn, maar wat kan ik genieten van alleen al de foto's van en verhalen over dit kleine mensje.<br />Toch ook een geluk dat ik twee 'nepkinderen' in Menaldum heb en de kleinkinderen van Aal van dichtbij meemaak.<br /><br />Neptante BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-72071868196555402402010-03-20T11:06:00.002+01:002010-03-20T11:10:21.128+01:00Geluk!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim-E3QMLMXhwSZONCRylIvIoqlXE6Pee05O_zAtmdJnOkXa9Rsu9UmEpubdENVkzXZ5VeGic7L_gRGyF8bLeICwxUjsbYkSj6uf_vTivHGmL6fS-bdlXjpqND6HSYYdzWo9JdiZdOcTo4y/s1600-h/madeliefje+geluk.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5450655818678950882" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 133px; CURSOR: hand; HEIGHT: 100px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEim-E3QMLMXhwSZONCRylIvIoqlXE6Pee05O_zAtmdJnOkXa9Rsu9UmEpubdENVkzXZ5VeGic7L_gRGyF8bLeICwxUjsbYkSj6uf_vTivHGmL6fS-bdlXjpqND6HSYYdzWo9JdiZdOcTo4y/s320/madeliefje+geluk.jpg" border="0" /></a>Geluk. Wie wil er nu niet gelukkig zijn? Het lijkt één van de dingen te zijn die we allemaal wel willen. Alsof we verwachten doorlopend gelukkig te zijn.<br />Een doorlopende staat van gelukkig zijn is wel een erg moeilijke opgave en dat is dan ook weer de reden, waarom we denken niet gelukkig te zijn.<br /><br />Zelf heb ik wel degelijk geluksmomenten. Van iets heel kleins kan ik al heel gelukkig worden. In de lunchpauze buiten lopen terwijl de zon even doorbreekt. Jezelf voor de gek houden dat het lente is, wat niet zo is, maar toch voelt het dan wel even zo. Een kopje thee met een stukje chocola; er zijn talloze dingen die ik kan opnoemen waar ik erg gelukkig van wordt.<br /><br />Al weer een poosje word ik gelukkig van een leuke man. Wat een geluk dat we de stap van vrienden naar geliefden hebben genomen (nou ja, hij dan de eerste stap).<br />Samen een weekje vakantie in de zon, ja dan komt de doorlopende staat van gelukkig zijn toch opeens wel in beeld.<br /><br />Geluk, het kan heel klein, maar dan opeens ook weer heel groot zijn.B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-31487072791383055962010-03-02T21:27:00.002+01:002010-03-02T21:32:33.402+01:00Voor alles is een eerste keer……..<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwyblSzhqQ7QJEuwbIVUNOt3UcaSSGzVY3GLqE8RCIOASyXH1pr5lcP-_VXIbRD8DihlCOit8Pee9tY6NYr-VIPJhLz31pmKMS1ZvPUKif5h59-1rE9mC0hFBT6vpbhRnVYjzSo7cT4d6x/s1600-h/Gran-Canaria-playa.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5444136118805957058" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 143px; CURSOR: hand; HEIGHT: 101px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwyblSzhqQ7QJEuwbIVUNOt3UcaSSGzVY3GLqE8RCIOASyXH1pr5lcP-_VXIbRD8DihlCOit8Pee9tY6NYr-VIPJhLz31pmKMS1ZvPUKif5h59-1rE9mC0hFBT6vpbhRnVYjzSo7cT4d6x/s320/Gran-Canaria-playa.jpg" border="0" /></a>Ja, veel dingen die je voor de eerste keer gaat doen zijn spannend, maar toch ook leuk. Na een fiks aantal maanden 'verkering' zijn er al veel dingen geweest, waarvan het de eerste keer was. Familiefeestjes, verschillende vrienden met de daarmee samenhangende voorstelrondjes. De eerste keer Kerst samen, de eerste keer oud&nieuw samen. Zet je beiden je naam op kaartjes. Allemaal kleine dingen, maar toch, veel dingen vind ik spannend; tenslotte wil je stiekem toch dat een ander het net zo leuk vindt om je samen te zien, als dat je dat zelf ook vindt.<br /><br />Toch komt er nu wel een heel spannend moment: samen met vakantie! We zijn er inmiddels wel aan gewend om een weekend bij elkaar te zijn, maar veel langer nog niet. De aanloop naar de vakantie is al een evenement op zich. Waar gaan we heen? Hoe lang? Een hotel of een appartement (wie haalt dan de broodjes voor 't ontbijt?)? Wat is het budget? Wat verwacht je van de vakantie, wat wil je wel en niet gaan doen? Allemaal dingen die vanzelfsprekend lijken. Ja dat zijn ze ook; voor mezelf, maar nu gaan we samen. Nu we dat allemaal achter de rug hebben is het dan een feit. Er is geboekt, de tickets zijn binnen; dus de koffers kunnen gepakt! Nu de volgende stap: wie neemt wat mee. Man het is nog een hele onderneming.<br /><br />En dan…..als we daar eenmaal zijn hoe zal het dan gaan? Diep van binnen weet ik dat het goed zal gaan, maar toch je weet het niet. Vriendlief is van de korte vakanties, dus 8 dagen geboekt. Nu denk ik: "mooi dat het eerst niet langer is". Kunnen we mooi zien hoe het allemaal zal gaan.<br />Ja en als deze 'test' -'n soort cito-toets voor gevorderden- voorbij is, dan zijn we echt leuk op weg om een echt stel te zijn.<br /><br />BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-4854510344224284302010-02-26T18:37:00.003+01:002010-02-26T18:52:29.780+01:00Tante Tilly<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmgUvQT7jP4Tv_Ami_6P5wo2PxOw0GzVIGehj5GgvmbioA8vD3EpJ_ZDiqsG8G1msywruBNOIIlDncZeTEboywZLxmdB-31oU-lxSHFdHLJUWNZgmu5tOdzcL4JMjVS1jYSbwt8sji1AGA/s1600-h/tante+tillie.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5442611155451974674" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 111px; CURSOR: hand; HEIGHT: 133px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmgUvQT7jP4Tv_Ami_6P5wo2PxOw0GzVIGehj5GgvmbioA8vD3EpJ_ZDiqsG8G1msywruBNOIIlDncZeTEboywZLxmdB-31oU-lxSHFdHLJUWNZgmu5tOdzcL4JMjVS1jYSbwt8sji1AGA/s320/tante+tillie.jpg" border="0" /></a>Soms denk je dat je creatiever bent, dan je eigenlijk blijkt te zijn.<br />Dan zeg je in een opwelling dat je wel even een leuk schilderijtje voor iemand gaat maken. Normaal gesproken gaat het allemaal van een leien dakje. Je hebt een doek(je) en al gaande en rommelende weg ontstaat daar dan iets abstracts uit. De ene keer vind je het zelf mooier of beter geslaagd dan de andere keer, maar over het algemeen is er altijd wel iemand blij mee te maken. Zo hangt er al menig abstract stukje op menige plee. Ja, een expositie(tje) is een expositie(tje) hoe de galerie er dan ook uit ziet. Tenslotte moet je ergens beginnen.<br />Op dit moment voel ik me net tante Tilly. Ja dé tante Tilly van de familie Knots. Voor de opgroeiende jongeren begin jaren tachtig een cult-serie. Tante Tilly was van het schilderen, en ze was overtuigd een waar kunstenares te zijn met palet en roze verf. ‘Een kloddertje hiieeer en ’n kloddertje daaár’ en ze leverde weer een kunststukje af. Maar, als ze met de roze verf in de weer ging, dan kon je je maar beter bergen. Dan zag ze namelijk allemaal dingen, die er al dan niet ook werkelijk waren.<br />Nou gelukkig heb ik daar geen problemen mee – met die roze verf en dingen zien-. Nu heb ik wel even een klein probleempje met klodderen. Dat is op zich ook weer niet een heel groot probleem, ware het niet dat het woensdag klaar moet zijn. En ja, nu bekruipt me de onzekerheid of het wel wat wordt. En als ik dan vind dat het wel wat geworden is, vinden zij dan ook dat het iets is geworden? ‘Als ze het niets vinden hangen ze het maar op de plee’; roep ik heel stoer, maar ja daar hangen er al zo veel!<br />Het moet dus toch iets leuks gaan worden, nog maar eens een blik werpen en de inspiratie tot me laten komen –klinkt wel goed, toch?-. Ja, heb ik stiekem toch een beetje aan tante Tilly gedacht en mezelf overschat.<br />Ik denk dat ik nog maar een kloddertje roze probeer een plekje te geven….<br /><br />BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-1960219419840980092010-02-22T18:11:00.002+01:002010-02-22T18:16:44.964+01:00Choco welness!<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqGKZrGkpIa9fz__GiOW_E5hGx8sVq-OdzYINXIiydnbWLSW19IGAhQz_JmSlnd9Ntx21aYpNghSY4jIOpLSiot9ZiabOqPPnCfV6PZpCAOGFvfRRqTTxIhy_vbM6XlPnosdASRIZrRskk/s1600-h/chocopakking.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5441116855519151266" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 230px; CURSOR: hand; HEIGHT: 168px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqGKZrGkpIa9fz__GiOW_E5hGx8sVq-OdzYINXIiydnbWLSW19IGAhQz_JmSlnd9Ntx21aYpNghSY4jIOpLSiot9ZiabOqPPnCfV6PZpCAOGFvfRRqTTxIhy_vbM6XlPnosdASRIZrRskk/s320/chocopakking.jpg" border="0" /></a>Een welness dagje geboekt en nog wel een 'warm winter arrangement'. Nou helemaal fijn, wij wilden ons wel lekker laten verrassen en verwennen.<br />Toen we vertrokken was het ijzig koud en vroor het; kortom een typische Friese, koude winterdag, helemaal geschikt voor ons arrangement.<br />In de auto bekenden vriendin P en ik elkaar dat we stiekem wel een beetje nerveus waren. Vriendin P had nog niet eerder de luxe van een verwendagje meegemaakt; ik wel, maar toch… Er wordt tenslotte van je verwacht dat je een groot deel van de dag in 'relaxed' in je blote tokus rondloopt. Nu zijn we normaliter allebei redelijk relaxed, maar dan lopen we niet in ons geboortepakje rond; vandaar lichte spanning.<br />Het geluk was ons goed gezind. Buiten ons 2-en waren er nog een moeder en dochter en verder niemand. Heerlijk luxe dus en fijn voor ons als niet al te durfachtige types.<br /><br />Nu moest het dan ook maar eens zijn met die sauna zei P., ze was er geestelijk klaar voor. Ze is altijd koud, dus die sauna trok haar wel en bleek ook nog eens erg goed te bevallen. Ik ging ondertussen lekker genieten van het hydrajetbed. Een heerlijke ervaring. Een hydrajetbed is een soort van waterbed, met één groot verschil dat dit bed ook een massage geeft. Je moet je voorstellen dat onder het bed allemaal kaboutertjes staan met kleine hogedrukreinigers. Met die hogedrukreinigers masseren ze je vanaf je hielen tot je nek vanonder dat bed. Je ligt twintig minuten heerlijk genieten. En als je denkt wat lang; nou nee de tijd is zo voorbij!<br /><br />Het klapstuk van de dag was toch wel de chocoladepakking!! Thuis hadden de heren daar al een voorstelling van: "kunnen we jullie thuis dan afslikken" en "je weet dat ik melk met nootjes lekker vind".<br />Nou we hebben ze moeten teleurstellen. We werden ingesmeerd met warme chocolade van pure cacao (zo bitter dat het dus niet eetbaar is). Chocolade wordt ook wel een 'hemelse modder' genoemd; nou we kunnen zeggen "dit was een hemels gevoel".<br />Nadat we waren ingesmeerd kregen we een warmtedeken om ons heen. Daardoor ging de chocolade broeien. Lekker hoor! Dit alles zou de huid strak trekken en afvalstoffen afvoeren. Ja leuk, maar wij hadden aan 't einde van de dag ook nog een diner! Over het effect van de pakking kunnen we dus vooralsnog niets zeggen.<br /><br />Resultaat van deze dag was dat we helemaal uitgerust, moe, maar stralend voldaan huiswaarts keerden nadat we van nog van een afsluitend 3-gangendiner hadden genoten.<br />Ja, en ……..dit is natuurlijk voor herhaling vatbaar!<br /><br />BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-76678955725180852862010-02-13T15:03:00.005+01:002010-02-13T15:13:07.573+01:00Snotter de snotter<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl7ek9fCreN-r1NUhPLmruUSZZ_PkD45zVnUgYBZRhI5iqb5pImtpDwVSCbfC-UaBFGros8xTHBQJg39tx5mou1yDCf1OQtMOp4dp_FGmFWcDVJ-xu-A_Rmf0YHHMTbmo42kfcYuxpLz2J/s1600-h/snotneus.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437728707523999906" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 216px; CURSOR: hand; HEIGHT: 216px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl7ek9fCreN-r1NUhPLmruUSZZ_PkD45zVnUgYBZRhI5iqb5pImtpDwVSCbfC-UaBFGros8xTHBQJg39tx5mou1yDCf1OQtMOp4dp_FGmFWcDVJ-xu-A_Rmf0YHHMTbmo42kfcYuxpLz2J/s320/snotneus.jpg" border="0" /></a>Zaterdag wist vriendlief het al. Hij werd verkouden, voelde het aankomen. Hij nam de keukenrol mee naar de slaapkamer, ‘dan kon ie ’s nachts goed zijn neus snuiten’. Maandag was het echt mis en was hij dan ook echt zielig. Mannen zijn natuurlijk graag zielig, maar hij had ‘t dan ook goed te pakken. Zelfs ik vond hem ‘m zielig. Dinsdag heb ik ‘m nog voorzien van meer zakdoekjes en keelpastilles. Dinsdagavond voelde ik bij mezelf ook een verkoudheid opkomen. Wie zou me daar nu mee aangestoken hebben?<br />Woensdag was ’t bij mij goed mis. Vreselijke niesbuien en een loopneus! Lachte ik vriendlief twee dagen eerder nog uit om zijn drupneus; nu had ik die zelf! De dag op kantoor al niezend, snuitend en ploeterend doorgekomen. Vrijdag had ik al een vrije dag gepland en vervolgens ook de donderdag maar vrij genomen.<br />De hele donderdag in mijn bed gelegen, en zo ongeveer de hele dag geslapen omringd door papieren zakdoekjes met menthol en zakjes ‘hot coldrex’. Tijdens zo’n dag vraag ik me dan af, waar komt alle snot vandaan? Stomme vraag misschien, maar je snuit hele pakjes zakdoeken vol. Er moet toch eens een einde komen aan die voorraad snot die zich daar in mijn –overigens lieve, kleine- neus bevindt. Kennelijk niet dus. Heb gegoogled om eens te kijken of er iets bekend over is.<br />Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie:<br /><em><span style="color:#ffffff;"></span></em></p><p><em><span style="color:#ffffff;">Snot is een slijmerige </span></em><a title="Afscheiding" href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Afscheiding"><em><span style="color:#ffffff;">afscheiding</span></em></a><em><span style="color:#ffffff;">, die bij </span></em><a title="Zoogdieren" href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Zoogdieren"><em><span style="color:#ffffff;">zoogdieren</span></em></a><em><span style="color:#ffffff;"> wordt afgescheiden door het </span></em><a title="Slijmvlies" href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Slijmvlies"><em><span style="color:#ffffff;">slijmvlies</span></em></a><em><span style="color:#ffffff;"> van de neus. De functie van snot is het bevochtigen van de ingeademde lucht en het opvangen/filteren van kleine stofdeeltjes en </span></em><a title="Pathogeen" href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Pathogeen"><em><span style="color:#ffffff;">ziektekiemen</span></em></a><em><span style="color:#ffffff;">. De productie van snot is een continu proces. Bij mensen wordt het grootste gedeelte van het geproduceerde snot onbewust ingeslikt. Snot speelt een belangrijke rol bij de overdracht van virussen tussen mensen. Als bij het </span></em><a title="Niezen" href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Niezen"><em><span style="color:#ffffff;">niezen</span></em></a><em><span style="color:#ffffff;"> de lucht met zeer grote snelheid wordt uitgestoten komen de ziektekiemen in de lucht terecht en deze kunnen vervolgens door andere mensen worden ingeademd.<br /></span></em></p><p>Nou, er is dus van alles bekend over snot, over de functie ervan en weet ik niet allemaal meer. Feit is dat het me nu allemaal erg dwars zit. Loopt het niet mijn neus uit dan zit het me dwars en verstopt de hele infrastructuur in mijn hoofd. Nu was dat hoofd al niet een echt fijn onderdeel van mijn lichaam. Vorige week heb ik een uitglijder gemaakt en ben met mijn achterhoofd op de stoep terecht gekomen, vandaar. (Ja, ja zij die niet op ‘haar achterhoofd gevallen is’)<br />Nou ja, uitzieken en opnieuw beginnen dan maar.<br /><br />Snotneus Bonsien</p>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-15475064439489552832010-02-06T20:13:00.006+01:002010-02-07T17:04:22.160+01:00Zo maar een dag<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjho5g1Qr-Z7P2yX85cHPMnhQ_E2hibRcRAjKrZxFryrn67dB_GsaXx8MhyphenhyphenXqmGCFxj_OX5aSLEklE4e8XHKvtviIXlfQ79t8_JwUu3BKzO-nznHsKJMyjwpK7N_-66fAhLnyQw7TR64T13/s1600-h/versieringen.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5435211534538745746" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 220px; CURSOR: hand; HEIGHT: 320px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjho5g1Qr-Z7P2yX85cHPMnhQ_E2hibRcRAjKrZxFryrn67dB_GsaXx8MhyphenhyphenXqmGCFxj_OX5aSLEklE4e8XHKvtviIXlfQ79t8_JwUu3BKzO-nznHsKJMyjwpK7N_-66fAhLnyQw7TR64T13/s320/versieringen.jpg" border="0" /></a>Zomaar een dag waarop mijn vader zijn 70ste verjaardag viert (al ziet hij er uit als een vlotte 60-er).<br />Zomaar een dag waarop ik –op onverklaarbare wijze- aan allerlei dingen ga denken die al lang achter me liggen. Dat ik altijd trots op hem was, die nooit echt boos is (slechts 2 maal in 42 jaar meegemaakt).<br />Zomaar een dag waarop ik blij en dankbaar ben dat ik beide ouders nog heb. In de laatste jaren zag het er een aantal keren naar uit, dat ik mijn moeder en pa dus zijn vrouw en geliefde kwijt zou raken. Gelukkig gebeurde dat niet; haar tijd hier was nog niet op. Gelukkig zijn ze er beiden nog. Vriendlief heeft zijn vader dit jaar verloren en zijn moeder eigenlijk ook al een beetje. Eigenlijk ben ik dus heel rijk.<br />Zomaar een dag waarop we dus eigenlijk niet vieren dat hij 70 jaar is geworden, maar dat we het leven vieren.<br />Zelf had ik vorig jaar niet gedacht dat ik me ooit weer gelukkig zou kunnen voelen, en nu ben ik dat wel weer. Na een diep dal ben ik al leuk weer op weg naar de top van de berg.<br />Zomaar een dag dus, om blij en dankbaar te zijn! Wat is tenslotte een feestje zonder slingers? Je moet ze af en toe zelf ophangen. Maar wat is er dan veel om van te genieten en blij van te worden.<br /><br />BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-1149656963789835072010-02-06T16:54:00.012+01:002010-02-06T20:20:07.312+01:00Kleur bekennen<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp10rGn6ld9GgK6pqQ60bPzjlHts7LOLeZIRwDnvltuqFnAFqW79h48hZBjZYgopcijxp6Qk84H2yzdwmh_42BzmEYh5IuupUvkpULOptuDcJ_RGJiC3KUX5nOwmUlFF5H4kVrKpwP6ub7/s1600-h/turquase+collage.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5435159811734282562" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 304px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgp10rGn6ld9GgK6pqQ60bPzjlHts7LOLeZIRwDnvltuqFnAFqW79h48hZBjZYgopcijxp6Qk84H2yzdwmh_42BzmEYh5IuupUvkpULOptuDcJ_RGJiC3KUX5nOwmUlFF5H4kVrKpwP6ub7/s320/turquase+collage.jpg" border="0" /></a><br /><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigN4aPKoqLxgjZLfunG_rO_tMIocqU_c36QJ40brjuGslKibFN3wipmmaP7ZKAGgLG_RpKXMJnNYbK5sCrcl1MA9-qKKjIXRSf3Vok-gKnUHUgKDM1b78u42b3jpGgf9dAWxi33UHvNnf0/s1600-h/turquase+collage.jpg"></a>Vandaag was het weer zover..... Ik kon geen weerstand bieden aan mijn favo Kleur. In dit geval: in de wolwinkel. Nu kan ik me sowieso moeilijk beheersen in een wolwinkel, laat staan als het Kleur betreft. </div><div>Al jaren beheerst deze Kleur mijn doen en laten. Vooral mijn dòèn dan. Ben ik ergens, maakt niet uit waar, dan wordt mijn oog automatisch daar naar toe getrokken. Een voorbij rijdende auto, een boek in de bieb, in een kledingwinkel, een lantaarnpaal (Amsterdam!), een sticker, noem het maar. Zet ik op een rommelmarkt mijn scan op Kleur, dan zie ik niks anders meer. Vazen, bakjes, broodtrommel, pennenbakje, je kunt het zo gek niet bedenken. Het is niet precies te omschrijven wèlke kleur Kleur nu precies is, maar het houdt ongeveer het midden tussen blauwachtig groen en groenachtig blauw. Turquoise is te blauw en aqua is het ook niet. Zou ik bij een andere kleur nog twijfelen iets aan te schaffen, zo niet bij Kleur. Of het moet al superduur zijn, maar dan nòg zoek ik een excuus om het toch maar te kunnen kopen.</div><div>Ons huis staat dan ook vol met Kleur. Gelukkig dat jongste dochter af en toe de boel komt her-decoreren, anders was het hier één ton-sur-ton-in-Kleur-gebeuren. Je zou zeggen: lekker rustig, maar nee, niet op de manier waarop ik het neerzet (chaotisch is nog zacht uitgedrukt). Subtiel werkt bij mij niet als het Kleur betreft. De vazen en andere snuisterijen staan nu in groepjes bij elkaar; zorgvuldig een keuze gemaakt en de overblijfselen naar zolder verhuisd. Bewaard, dat wel. Want er wordt níks weggedaan in Kleur. </div><div>Ook mijn kledingkast straalt je in Kleur tegemoet. Ik was zelfs Kleur apart. Geen moeite om een volle trommel te krijgen! Af en toe ben ik Kleur weleens ontrouw. Wat rose- en paarsachtigen vind ik ook mooi en mooi rood is ook niet lelijk. Maar nooit ten koste van Kleur...... </div><div>Een eigen collagefoto maken kost me teveel tijd, dus maar eentje van internet geplukt. Die tijd gebruik ik zo meteen voor het opzetten van steken van het vanochtend gekochte bolletje in Kleur voor een paar (alweer) sokken....;-)</div><div>.</div><div></div><div></div><div></div><div></div><div>Beppe Aal (in Kleur)<br /><br /></div><div></div>B&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2332503633284887934.post-21152504043739952892010-01-29T20:21:00.004+01:002010-01-29T20:54:05.452+01:00Model 'Black Rose'Soms komen dromen uit! Welk meisje droomt er nu niet van een kleine carrière als model. Nu werkte mijn model c.q. lichamelijke bouw daar op jeugdige leeftijd al niet direct aan mee. In de huidige tijd denk je dan: wellicht nog een als een plus-size-model dan? Ook dat is een droom die uiteen spat als je hoort dat dat betekent dat je maat 42 draagt. Weer een illusie armer dacht ik en haalde mijn schouders op. Gelukkig kon (en kan) ik goed typen en daar kun je toch nog wel aardig je brood mee verdienen. Dus heb ik een kleine 'carrière' gemaakt binnen justitiekringen.<br />Maar… nu gloort er toch hoop aan de horizon. Lang verwacht toch gekomen, noemen ze dat geloof ik. Sinds een korte tijd ben ik toch model. Jaaa, en ik heb al twee modellen geshowd ook. Sterker nog: er zijn foto's van in omloop! Gister had ik een shoot met model 'Black Rose', de naam van het andere model is me even ontgaan. <em><span style="font-size:85%;">(red.: Victorie! Zie ook hieronder het blog “Hobby of verslaving?”)<br /></span></em>In de categorie waarin ik nu model ben, heb ik namelijk niet eens een plusmaat! Hoe kan dat denk je dan. Nou gewoon, ik ben 'socks-model', of sokken-model; wat je maar het beste vindt klinken. In deze categorie heb ik namelijk een heel bescheiden maat 39/40. Het enige nadeel is dat ik trotse bezitter ben van Beatrix-enkels. <em><span style="font-size:85%;">(Beatrix-enkels zijn enkels, waarbij de voet overgaat in de kuit, zonder daarbij een elegante versmalling te hebben waarbij de je enkelgewrichten </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_cKeAMexEYMJoiWKgfo8nkl6WYCkxUeBTRGcVFPSvEcH8j20VcVaFIzGYAehWtoFGTaZrh3N5tv5vP-dDdvAUdWuq5HwT1a7AeeYuXLEDiMiWozcfkGMvRsN84mmXLk-9jzMhh-guXsH2/s1600-h/blackrose+annet+1.jpg"><span style="font-size:85%;"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5432250890708805362" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 178px; CURSOR: hand; HEIGHT: 200px" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_cKeAMexEYMJoiWKgfo8nkl6WYCkxUeBTRGcVFPSvEcH8j20VcVaFIzGYAehWtoFGTaZrh3N5tv5vP-dDdvAUdWuq5HwT1a7AeeYuXLEDiMiWozcfkGMvRsN84mmXLk-9jzMhh-guXsH2/s200/blackrose+annet+1.jpg" border="0" /></span></a><span style="font-size:85%;">mooi ziet).</span></em><span style="font-size:85%;"><br /></span>Je kunt niet alles hebben. Nu heb ik wel het grote geluk, dat ik het geshowde model mag houden! Mijn 'Black Rose'-sokken (ook wel Valentijn sokken) draag ik dus vanavond lekker op de bank bij vriendlief. En dit allemaal dankzij de 'Stitch 'n Bitch-beppe Aal'.<br /><br />'Black-Rose' BonsienB&Bhttp://www.blogger.com/profile/03708408514380762871noreply@blogger.com2