Oranje, wat kan je? Nou ze hebben dan toch de tweede plaats behaald op het WK! Bijzonder om te zien hoe weken tevoren de huizen al worden versierd met de meest vreselijke (in mijn ogen dan) oranje tierelantijnen.Natuurlijk zijn de eerdere attributen zorgvuldig bewaard op zolders en in bergingen. Want iedere paar jaar is er een voetbalfeest en dan komen de kleine jongens in volwassen mannen naar boven. Van de versierderij met Kerst, Pasen en wat al niet meer, moeten ze niets hebben, de mannen. "Kan de boom niet met versiering en al naar zolder?" "Nee, dat kan niet!" Kennelijk zijn die tradities echt iets voor vrouwen.
Van verkleden houden ze normaal ook niet zo, de mannen. Maar bij de kleur oranje gooien ze opeens alle vooroordelen overboord en zijn ze zelfs bereid om -geheel vrijwillig!- als in oranje verklede vrouw de straat op te gaan.
'Voetbal is emotie' roepen de kenners. Nou dat zal dan wel. 'Een man mag niet huilen' werd er ook gezongen. De meeste mannen tonen het liefst niet hun emoties; dat is alleen maar lastig. Toch heel gek wat dat voetbal dan teweeg brengt! Huilende mannen en dan ook nog in oranje gekleed!
Nu dacht ik dat vriendlief lekker nuchter is: 'als Nederland verliest, ga ik gewoon slapen en de volgende dag weer aan het werk.' Maar ja, dan belt een vriend en die stelt voor met een paar mannen naar de huldiging van het Elftal in Amsterdam te gaan. Zo'n aanbof sla je natuurlijk niet af! Ja, maar dan moet je wel in iets van oranje gekleed. Geen punt, " 't vrouwtje" scoort een leuk jasje in de opruiming bij een raustent en je doet leuk mee bij de mannen.
Normaal ook een hekel aan 't vroeg opstaan, maar vanochtend fluitend uit bed gekomen en om 8 uur goedgemutst opgepikt in zijn oranje jasje.
Conclusie is volgens mij dat mannen dus gewoon kleine jongens worden als het om voetballen gaat en helemaal als dat het Nederlands Elftal (of Cambuur!) is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten