Tante Tilly

Soms denk je dat je creatiever bent, dan je eigenlijk blijkt te zijn.
Dan zeg je in een opwelling dat je wel even een leuk schilderijtje voor iemand gaat maken. Normaal gesproken gaat het allemaal van een leien dakje. Je hebt een doek(je) en al gaande en rommelende weg ontstaat daar dan iets abstracts uit. De ene keer vind je het zelf mooier of beter geslaagd dan de andere keer, maar over het algemeen is er altijd wel iemand blij mee te maken. Zo hangt er al menig abstract stukje op menige plee. Ja, een expositie(tje) is een expositie(tje) hoe de galerie er dan ook uit ziet. Tenslotte moet je ergens beginnen.
Op dit moment voel ik me net tante Tilly. Ja dé tante Tilly van de familie Knots. Voor de opgroeiende jongeren begin jaren tachtig een cult-serie. Tante Tilly was van het schilderen, en ze was overtuigd een waar kunstenares te zijn met palet en roze verf. ‘Een kloddertje hiieeer en ’n kloddertje daaár’ en ze leverde weer een kunststukje af. Maar, als ze met de roze verf in de weer ging, dan kon je je maar beter bergen. Dan zag ze namelijk allemaal dingen, die er al dan niet ook werkelijk waren.
Nou gelukkig heb ik daar geen problemen mee – met die roze verf en dingen zien-. Nu heb ik wel even een klein probleempje met klodderen. Dat is op zich ook weer niet een heel groot probleem, ware het niet dat het woensdag klaar moet zijn. En ja, nu bekruipt me de onzekerheid of het wel wat wordt. En als ik dan vind dat het wel wat geworden is, vinden zij dan ook dat het iets is geworden? ‘Als ze het niets vinden hangen ze het maar op de plee’; roep ik heel stoer, maar ja daar hangen er al zo veel!
Het moet dus toch iets leuks gaan worden, nog maar eens een blik werpen en de inspiratie tot me laten komen –klinkt wel goed, toch?-. Ja, heb ik stiekem toch een beetje aan tante Tilly gedacht en mezelf overschat.
Ik denk dat ik nog maar een kloddertje roze probeer een plekje te geven….

Bonsien

Choco welness!

Een welness dagje geboekt en nog wel een 'warm winter arrangement'. Nou helemaal fijn, wij wilden ons wel lekker laten verrassen en verwennen.
Toen we vertrokken was het ijzig koud en vroor het; kortom een typische Friese, koude winterdag, helemaal geschikt voor ons arrangement.
In de auto bekenden vriendin P en ik elkaar dat we stiekem wel een beetje nerveus waren. Vriendin P had nog niet eerder de luxe van een verwendagje meegemaakt; ik wel, maar toch… Er wordt tenslotte van je verwacht dat je een groot deel van de dag in 'relaxed' in je blote tokus rondloopt. Nu zijn we normaliter allebei redelijk relaxed, maar dan lopen we niet in ons geboortepakje rond; vandaar lichte spanning.
Het geluk was ons goed gezind. Buiten ons 2-en waren er nog een moeder en dochter en verder niemand. Heerlijk luxe dus en fijn voor ons als niet al te durfachtige types.

Nu moest het dan ook maar eens zijn met die sauna zei P., ze was er geestelijk klaar voor. Ze is altijd koud, dus die sauna trok haar wel en bleek ook nog eens erg goed te bevallen. Ik ging ondertussen lekker genieten van het hydrajetbed. Een heerlijke ervaring. Een hydrajetbed is een soort van waterbed, met één groot verschil dat dit bed ook een massage geeft. Je moet je voorstellen dat onder het bed allemaal kaboutertjes staan met kleine hogedrukreinigers. Met die hogedrukreinigers masseren ze je vanaf je hielen tot je nek vanonder dat bed. Je ligt twintig minuten heerlijk genieten. En als je denkt wat lang; nou nee de tijd is zo voorbij!

Het klapstuk van de dag was toch wel de chocoladepakking!! Thuis hadden de heren daar al een voorstelling van: "kunnen we jullie thuis dan afslikken" en "je weet dat ik melk met nootjes lekker vind".
Nou we hebben ze moeten teleurstellen. We werden ingesmeerd met warme chocolade van pure cacao (zo bitter dat het dus niet eetbaar is). Chocolade wordt ook wel een 'hemelse modder' genoemd; nou we kunnen zeggen "dit was een hemels gevoel".
Nadat we waren ingesmeerd kregen we een warmtedeken om ons heen. Daardoor ging de chocolade broeien. Lekker hoor! Dit alles zou de huid strak trekken en afvalstoffen afvoeren. Ja leuk, maar wij hadden aan 't einde van de dag ook nog een diner! Over het effect van de pakking kunnen we dus vooralsnog niets zeggen.

Resultaat van deze dag was dat we helemaal uitgerust, moe, maar stralend voldaan huiswaarts keerden nadat we van nog van een afsluitend 3-gangendiner hadden genoten.
Ja, en ……..dit is natuurlijk voor herhaling vatbaar!

Bonsien

Snotter de snotter

Zaterdag wist vriendlief het al. Hij werd verkouden, voelde het aankomen. Hij nam de keukenrol mee naar de slaapkamer, ‘dan kon ie ’s nachts goed zijn neus snuiten’. Maandag was het echt mis en was hij dan ook echt zielig. Mannen zijn natuurlijk graag zielig, maar hij had ‘t dan ook goed te pakken. Zelfs ik vond hem ‘m zielig. Dinsdag heb ik ‘m nog voorzien van meer zakdoekjes en keelpastilles. Dinsdagavond voelde ik bij mezelf ook een verkoudheid opkomen. Wie zou me daar nu mee aangestoken hebben?
Woensdag was ’t bij mij goed mis. Vreselijke niesbuien en een loopneus! Lachte ik vriendlief twee dagen eerder nog uit om zijn drupneus; nu had ik die zelf! De dag op kantoor al niezend, snuitend en ploeterend doorgekomen. Vrijdag had ik al een vrije dag gepland en vervolgens ook de donderdag maar vrij genomen.
De hele donderdag in mijn bed gelegen, en zo ongeveer de hele dag geslapen omringd door papieren zakdoekjes met menthol en zakjes ‘hot coldrex’. Tijdens zo’n dag vraag ik me dan af, waar komt alle snot vandaan? Stomme vraag misschien, maar je snuit hele pakjes zakdoeken vol. Er moet toch eens een einde komen aan die voorraad snot die zich daar in mijn –overigens lieve, kleine- neus bevindt. Kennelijk niet dus. Heb gegoogled om eens te kijken of er iets bekend over is.
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie:

Snot is een slijmerige afscheiding, die bij zoogdieren wordt afgescheiden door het slijmvlies van de neus. De functie van snot is het bevochtigen van de ingeademde lucht en het opvangen/filteren van kleine stofdeeltjes en ziektekiemen. De productie van snot is een continu proces. Bij mensen wordt het grootste gedeelte van het geproduceerde snot onbewust ingeslikt. Snot speelt een belangrijke rol bij de overdracht van virussen tussen mensen. Als bij het niezen de lucht met zeer grote snelheid wordt uitgestoten komen de ziektekiemen in de lucht terecht en deze kunnen vervolgens door andere mensen worden ingeademd.

Nou, er is dus van alles bekend over snot, over de functie ervan en weet ik niet allemaal meer. Feit is dat het me nu allemaal erg dwars zit. Loopt het niet mijn neus uit dan zit het me dwars en verstopt de hele infrastructuur in mijn hoofd. Nu was dat hoofd al niet een echt fijn onderdeel van mijn lichaam. Vorige week heb ik een uitglijder gemaakt en ben met mijn achterhoofd op de stoep terecht gekomen, vandaar. (Ja, ja zij die niet op ‘haar achterhoofd gevallen is’)
Nou ja, uitzieken en opnieuw beginnen dan maar.

Snotneus Bonsien

Zo maar een dag

Zomaar een dag waarop mijn vader zijn 70ste verjaardag viert (al ziet hij er uit als een vlotte 60-er).
Zomaar een dag waarop ik –op onverklaarbare wijze- aan allerlei dingen ga denken die al lang achter me liggen. Dat ik altijd trots op hem was, die nooit echt boos is (slechts 2 maal in 42 jaar meegemaakt).
Zomaar een dag waarop ik blij en dankbaar ben dat ik beide ouders nog heb. In de laatste jaren zag het er een aantal keren naar uit, dat ik mijn moeder en pa dus zijn vrouw en geliefde kwijt zou raken. Gelukkig gebeurde dat niet; haar tijd hier was nog niet op. Gelukkig zijn ze er beiden nog. Vriendlief heeft zijn vader dit jaar verloren en zijn moeder eigenlijk ook al een beetje. Eigenlijk ben ik dus heel rijk.
Zomaar een dag waarop we dus eigenlijk niet vieren dat hij 70 jaar is geworden, maar dat we het leven vieren.
Zelf had ik vorig jaar niet gedacht dat ik me ooit weer gelukkig zou kunnen voelen, en nu ben ik dat wel weer. Na een diep dal ben ik al leuk weer op weg naar de top van de berg.
Zomaar een dag dus, om blij en dankbaar te zijn! Wat is tenslotte een feestje zonder slingers? Je moet ze af en toe zelf ophangen. Maar wat is er dan veel om van te genieten en blij van te worden.

Bonsien

Kleur bekennen

Vandaag was het weer zover..... Ik kon geen weerstand bieden aan mijn favo Kleur. In dit geval: in de wolwinkel. Nu kan ik me sowieso moeilijk beheersen in een wolwinkel, laat staan als het Kleur betreft.

Al jaren beheerst deze Kleur mijn doen en laten. Vooral mijn dòèn dan. Ben ik ergens, maakt niet uit waar, dan wordt mijn oog automatisch daar naar toe getrokken. Een voorbij rijdende auto, een boek in de bieb, in een kledingwinkel, een lantaarnpaal (Amsterdam!), een sticker, noem het maar. Zet ik op een rommelmarkt mijn scan op Kleur, dan zie ik niks anders meer. Vazen, bakjes, broodtrommel, pennenbakje, je kunt het zo gek niet bedenken. Het is niet precies te omschrijven wèlke kleur Kleur nu precies is, maar het houdt ongeveer het midden tussen blauwachtig groen en groenachtig blauw. Turquoise is te blauw en aqua is het ook niet. Zou ik bij een andere kleur nog twijfelen iets aan te schaffen, zo niet bij Kleur. Of het moet al superduur zijn, maar dan nòg zoek ik een excuus om het toch maar te kunnen kopen.

Ons huis staat dan ook vol met Kleur. Gelukkig dat jongste dochter af en toe de boel komt her-decoreren, anders was het hier één ton-sur-ton-in-Kleur-gebeuren. Je zou zeggen: lekker rustig, maar nee, niet op de manier waarop ik het neerzet (chaotisch is nog zacht uitgedrukt). Subtiel werkt bij mij niet als het Kleur betreft. De vazen en andere snuisterijen staan nu in groepjes bij elkaar; zorgvuldig een keuze gemaakt en de overblijfselen naar zolder verhuisd. Bewaard, dat wel. Want er wordt níks weggedaan in Kleur.

Ook mijn kledingkast straalt je in Kleur tegemoet. Ik was zelfs Kleur apart. Geen moeite om een volle trommel te krijgen! Af en toe ben ik Kleur weleens ontrouw. Wat rose- en paarsachtigen vind ik ook mooi en mooi rood is ook niet lelijk. Maar nooit ten koste van Kleur......

Een eigen collagefoto maken kost me teveel tijd, dus maar eentje van internet geplukt. Die tijd gebruik ik zo meteen voor het opzetten van steken van het vanochtend gekochte bolletje in Kleur voor een paar (alweer) sokken....;-)

.

Beppe Aal (in Kleur)