Believe

'Believe' maar dan niet bedoeld in de religieuse zin van het woord is een term die me vaak door het hoofd schiet.
In 2007 was ik met vriendin Aal in Orlando met vakantie. Een paar maanden daarvoor was ik 40 jaar geworden en dat was toch wel een moment van bepaalde overwegingen al kwamen ze niet meteen zo naar voren.

En ben je in Orlando, dan moet je natuurlijk ook naar Seaworld.
We hebben daar de shamu show gezien en die had als thema 'Believe'. Rondom de orka's was een verhaal gecreeërd zoals, volgens mij, alleen Amerikanen dat kunnen. Een verhaal over en jongen die heel graag met orka's wil werken en wat hem (natuurlijk) ook gaat lukken. De muziek, de filmbeelden en de show was een combi die me te veel werd. Tranen met tuiten.

Gek genoeg voelde het als een opsteker. Op dat moment wist ik dat ik niet in de 'relatie' wilde blijven hangen waar ik in zat, wist ik dat ik geen kinderen zou gaan krijgen en wist ik dat ik mijn ambities op het gebied van werk moest loslaten.
De boodschap van 'Believe' was: als je iets echt wilt dan kan je het!
Later in de vakantie zijn we de show nog een keer op avond wezen kijken, en bij avond oogt zo'n show nog spectaculairder, maar ik had geen tranen meer.

Een aantal maanden na thuiskomst uit Orlando was ik thuis met een depressie/burn out, die waarschijnlijk daar in Orlando al op de loer had gelegen.

Weer een jaar later waren, in november 2009, waren Aal en weer in Orlando.
Deze keer was ik herstellende van mijn ziekte en was ik aan het reïntegreren in een andere baan en....ik was gelukkig in een prille maar fijne relatie met een man waar ik in 2007 al warme gevoelens had.
Weer gingen we naar de shamu show, weer erg mooi en ontroerend. Een paar dagen later gingen we naar de kerstshow 'Miracles'. Geweldig mooi en weer was ontroerd.

Inmiddels is 'Believe' voor mij een heel positief woord.
Geloof dat het kan, maar het gaat niet vanzelf, je moet er wat voor doen.
Dus als ik wil dat mijn laatste droom uitkomt, moet ik nu aan de bak.
En dat ga ik doen ook!